Буянтай буурал ээжийг миньБурхан дуудаад аваад явавБуцаж хоргодохын сэтгэлгүйБуян хишгээ үлдээгээд одов Зүс болоод царай намба ньЗалуу гоё байсан төрх ньЗагнаж зэмлэж хэлсэн үг ньЗангирч урсаж байсан нулимас нь

Идээ бээр сандарнаИхээ муухай үнэртэнэИйм муухай бузарыг өөрсдөөн бид тарьнамБие биенээ хэмлэнэБитүү хүтүүхэн мэрнэOрчлонд оноосон нас дэндүү богиныг үл мэднэОдот шөнийн доор хундага тулган биесээ муулнаАгаар хүртэл өмхийгөөр дүүрчихсэн мэтАрхичид,хэрүүл,хов живЭнэ бол бидний зураг...